لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3194 از 3246

گ معین

(گَ یا گُ دَ) (اِ.)۱- بچة گاو، گوساله.۲- بچة گاو کوهی، بچة گوزن.۳- پوس...

گ معین

(اِ.) جشنی که به مناسبت مسافرت کسی و برای خداحافظی کردن با او برپا می...

گ معین

(گُ) (اِمر.) چاله، جای گود.

گ معین

(اِمر.) = گوذاب:۱- دوشاب. آشی است که از گوشت و برنج و نخود و مغز گردکا...

گ معین

(گَ یا گُ)۱- (ص.) عمیق، ژرف.۲- (اِ.) جایی در زورخانه که به شکل‌های چها...

گ معین

(~. فَ رَ) (اِ.) گیاه علفی از تیرة بادنجانیان، میوة آن کروی، سرخ و گوش...

گ معین

(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیرة گل سرخیان که میوة آن کوچک و آبدار، دار...

گ معین

(گَ وَ) (اِ.) صمغ درخت.

گ معین

(گُ تِ) (اِ.) شیوة معماری اروپای باختری از قرن ۱۲ تا ۱۶ م. که از ویژگ...

گ معین

(گُ) (ق مر.) به قیمت مقطوع و بی آنکه وزن کرده یا شمرده شود.