لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3202 از 3246

گ معین

(گَ) (ص.) پاکار، پیشکار.

گ معین

(ص فا.) گوینده، سخن گو.

گ معین

(دَ. اَ کَ دَ) (مص ل.) به مبارزه طلبیدن.

گ معین

(بُ دَ) (مص ل.) پیش افتادن.

گ معین

(اِ.)۱- جسمی که فاصلة همة نقطه‌های سطح آن تا مرکزش برابر است، کره.۲- ت...

گ معین

(گِ) (اِ.) عنصری با علامت شیمیایی S، جامد و زردرنگ و قابل اشتعال، مع...

گ معین

(اِ.) جعل، سرگین غلطان.

گ معین

(اِ.) جعل، سرگین غلطان.

گ معین

(اِ.) تکمة گریبان، گوی گریبان. گوگه و گوک و گوکه و قوقه نیز گویند.

گ معین

(~. پُ) (ص.) کسی که پشتش قوز و برآمدگی دارد.