لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3203 از 3246

گ معین

(اِ. ص.) خمیده، منحنی.

گ معین

(گَ یا گُ) (اِمر.) گودالی که چندان عمیق نباشد و ته آن را بتوان دید، حف...

گ معین

(~.) (ص نسب.) منسوب به گوهر.۱- دارای گوهر.۲- مزین به جواهر.

گ معین

(~.) (ص نسب.)۱- گوهرفروش، زرگر.۲- ذاتی، سرشتی.۳- اصیل، پاک نژاد.

گ معین

(~.) (ص فا.) شمشیر آب داده و جوهردار.

گ معین

(~.)(ص فا.)۱ - نثار کننده گوهر، گوهرافشان.۲- (کن.) جوانمرد.۳- ریزنده ق...

گ معین

(گُ هَ) (اِ.)۱- از سنگ‌های قیمتی.۲- اصل، نژاد.۳- ذات، سرشت.

گ معین

(گُ وِ) (اِ.) تکه چوبی که هنگام شکافتن کُنده آن را در شکاف ایجاد شده م...

گ معین

(اِ.) ابزاری است به شکل مثلث از جنس فلز، پلاستیک یا چوب برای رسم زاویة...

گ معین

(اِ.)۱ - پارچة خشنی که ریسمانش ا ز لیف کنف و غیره تابیده شود و از آن ...