لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3205 از 3246

گ معین

(~. چَ) (اِمر.) کنایه از: توجه و التفات مختصر و کوتاه.

گ معین

(~. پَ لِ) (اِمر.) (عا.) جای دور افتاده.

گ معین

(~. زَ دَ) (مص ل.) (عا.) طعنه و کنایه زدن.

گ معین

(~.) (ص مر.)۱- سخن همراه با طعنه و کنایه.۲- زاویه دار.

گ معین

(ش) (اِ.)۱- کنج، زاویه.۲- هر یک از تقسیمات دستگاه موسیقی ایرانی.۳- کنا...

گ معین

(حامص.) تنبیه.

گ معین

(زَ) (اِمص.) یادآوری، تذکر دادن، خاطرنشان ساختن.

گ معین

(ص فا.) = گوش دارنده:۱- دارای گوش، دارندة گوش، دارای آلت شنوایی.۲- شنو...

گ معین

(اِ.) گوشواره.

گ معین

(خا) (اِ.) گروهی از پستانداران که فقط از گوشت تغذیه می‌کنند و اغلب دار...