لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3208 از 3246

گ معین

(اِ.)۱- عضو شنوایی.۲- گوشه، زاویه. ؛ ~از چیزی گرفتن آن چیز را ترک کرد...

گ معین

(پَ) (اِمر.) نک گوسفند.

گ معین

(فَ) از جانوران اهلی و علف خوار که گوشت و پوست و شیرش مورد استفاده انس...

گ معین

(لِ) (اِ.) بچة گاو، گاوی که هنوز بالغ نشده‌است.

گ معین

(گَ)۱- (اِمر.) ضرطة بد بو.۲- کنایه از: سخنان لاف و گزاف و هرزه.

گ معین

(ص مر.) (عا.) آن که زیاد می‌گوزد. کنایه از آدم بی اهمیت.

گ معین

(گَ وَ) (اِ.) هر یک از جانوران متعلق به گونه‌های مختلف تیرة گوزن‌ها در...

گ معین

(مُ عَ لَ) (اِ.) (عا.) با سر به زمین خوردن، شدیداً به زمین خوردن.

گ معین

(اِ.) باد صداداری که از مخرج انسان خارج می‌شود، تیز، ضرطه. ؛ ~ چه ربط...

گ معین

(اِ.) نوعی از میمون شبیه به انسان که بلندی اش تا دو متر هم می‌رسد، دُ...