لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3209 از 3246

گ معین

(گَ یا گُ) (ص مر.) = گاوریش: احمق، ابله.

گ معین

(دَ یا دِ) (اِمف) آشفته، درهم و برهم.

گ معین

(حامص.) عشرت، نشاط.

گ معین

(گَ وُ) (اِ.) = گورگه: طبل، کوس.

گ معین

(~.) (اِمر.) پستاندار شبگرد نقب زن از تیرة راسوسانان.

گ معین

(اِ.)۱- دنیا، جهان.۲- کاینات.

گ معین

(ش) (اِ.) شناسایی نقشة زمین.

گ معین

(اِ.) از سازهای زهی که دارای شش سیم می‌باشد و با انگشتان دست نواخته م...

گ معین

(هَ) (اِمصغ.) بخشی از رویان دانه که پس از رویش دانه و رشد به گیاه جدید...

معین ی

(ن) (ص مر. ق مر.) از روی یاری، سوبسید.