لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3213 از 3246

معین ی

(اِفا.) در ترکیب، به صورت مزید مؤخر به معنی یابنده آید: دیریاب، فلزیاب...

معین ی

(اَ لْ لا) (ندا.)۱- لفظی است که مردان هنگام ورود به خانه گویند، تا اگ...

معین ی

(ئِ س) (حامص.) پایان دوران تولیدمثل و قطع عادت ماهانه در زنان.

معین ی

(~.) (ص.)۱- یائس.۲- زنی که دیگر عادت ماهانه نشود.

معین ی

(کَ) (اِ.) نوعی کبوتر که آوازش مانند تلفظ «یا کریم» است.

معین ی

(حر رب.) به معنای ذیل آید: الف - ح رف ربط و عطف که معنای تردید یا اختی...

معین ی

(یَ) (اِ.) ناامیدی، ناامید شدن.

معین ی

(یَ) (اِ.)۱- نام یکی از دو قبیلة وحشی ساکن در پشت کوه‌های قفقاز.۲- کن...

معین ی

(حر.) سی و دومین حرف از الفبای فارسی برابر با ۱۰ در حساب ابجد.

گ معین

(اِ.) نوعی پارچة توری زبر و پر از نقش‌های گل و بوتة برجسته.