لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 37 از 3246

الف معین

(شُ) (اِ.) گیاهی است بوته‌ای که قسمت درونی میوة آن مصرف خوراکی دارد، ...

الف معین

(یِ گَ) (ص فا.) آن که آرایش کند، سلمانی.

الف معین

(اِمر.)۱- جای آرمیدن.۲- مجازاً به معنی گور، قبر.

الف معین

(دَ) (مص م.) آراستن.

الف معین

(دَ) (اِ.)۱- آبکش.۲- کفگیر.

الف معین

(ص نسب.) قومی از قبایل سامی نژاد که نسبشان به «آرام» (اِرَم) پسر سام ب...

الف معین

(دَ) (مص ل.)۱ - خفتن، استراحت کردن.۲- قرار یافتن، آرام شدن.۳- صبر کردن...

الف معین

(اِمر.) غربال، غربیل.

الف معین

(نِ) (ص نسب.)۱- منسوب به آرد، آنچه از آرد سازند.۲- آشی که از آرد پزند،...

الف معین

(تْ رُ) (اِ.) هر گونه بیماری دردناک مفصلی به ویژه نوع التهابی آن که ب...