بایگانی‌های معین - صفحه ۳۱۳۹ از ۳۲۴۶

گ معین

(اِمر.) نک گاوزمین.

گ معین

(اِ.) ۱- تخت شاهی، سریر.۲- مسند.۳- جا، مکان.۴- بوتة زرگران.

گ معین

(گِ) (ص مر.)۱- کسی که بار سنگینی بر دوش دارد.۲- درخت پُر میوه.

گ معین

(گِ مِ) (اِ.) دستور زبان.

گ معین

(گُ ذَ تِ) (ص مف.) رفته، سرآمده.

گ معین

(~. یِ) (ص مر.) گران قدر، بلند - مرتبه.

گ معین

(گِ فُ) (اِ.)دستگاه مخصوصی که صدا را روی صفحه ضبط و پخش می‌کند.

گ معین

(گُ ذَ تَ) (مص ل.)۱- گذر کردن، عبور کردن.۲- سپری شدن.

گ معین

(~. مَ) (ص مر.) نک گران سر.

گ معین

(گِ) (اِ.)۱- هنر ترسیم خط و نوشته و پدید آوردن نقش‌های تصویری بر یک س...

سایدبار