بایگانی‌های معین - صفحه ۳۱۴۱ از ۳۲۴۶

گ معین

(~.) (اِ.) کوه.

گ معین

(~. بَ) (ص مر.) نفیس، باارزش، قیمتی.

گ معین

(گِ) (ص.) عزیز، محبوب، مکرم، بزرگ.

گ معین

(گُ ذَ تِ) (ص مر.) جِ گذشته، پیشینیان.

گ معین

(گِ) (ص مر.)۱- کسی که بار سنگینی بر دوش دارد.۲- درخت پُر میوه.

گ معین

(گِ مِ) (اِ.) دستور زبان.

گ معین

(گُ ذَ تِ) (ص مف.) رفته، سرآمده.

گ معین

(~. یِ) (ص مر.) گران قدر، بلند - مرتبه.

گ معین

(گِ فُ) (اِ.)دستگاه مخصوصی که صدا را روی صفحه ضبط و پخش می‌کند.

گ معین

(گُ ذَ تَ) (مص ل.)۱- گذر کردن، عبور کردن.۲- سپری شدن.

سایدبار