بایگانی‌های معین - صفحه ۳۱۹۱ از ۳۲۴۶

گ معین

(گَ دَ یا دِ) (ص مر.) پیر، سالخورده و فرتوت.

گ معین

(گَ نِ) (اِ.) خزانه، جای نگه داری زر و سیم.

گ معین

(~. پَ) (ص فا.) (عا.) کسی که سخنانی بیشتر از فهم خود می‌زند.

گ معین

(گُ دَ) (مص ل.) جا شدن، جا گرفتن.

گ معین

(~. بَ) (ص مر.) (عا.) دارای هیکل درشت، گردن کلفت.

گ معین

(گَ وَ) (ص.) خزانه دار.

گ معین

(گَ دِ) (ص.) گندیده، عفن.

گ معین

(گَ جِ) (اِ.) اشکاف، قفسه، کمد کوچک.

گ معین

(گَ دَ) (اِمر.) تره، از سبزی‌های خوردنی.

گ معین

(~.) (ص.) کنایه از شخص بینوا، کم درآمد یا بی نصیب از نعمت‌های مادی.

سایدبار