بایگانی‌های معین - صفحه ۳۱۹۵ از ۳۲۴۶

گ معین

(~.) (ص نسب.) ذاتی، سرشتی.

گ معین

(گُ. نِ) (ص.)دارای محل سکونت در یک گود. کنایه از: آدم‌های مفلس و بی خا...

گ معین

(گَ) (اِ.) مسخرگی، مزاح.

گ معین

(گَ یا گُ) (اِ.)۱- چوبدستی که با آن گاو و خر را رانند.۲- هاون چوبین.

گ معین

(گُ هَ) (اِ.) نک گوهر.

گ معین

(گَ یا گُ دَ) (اِ.)۱- بچة گاو، گوساله.۲- بچة گاو کوهی، بچة گوزن.۳- پوس...

گ معین

(گُ) (اِ.) ریسمانی است که از درختی آویزند و بر آن نشینند و در هوا تاب ...

گ معین

(گُ دَ) (مص ل.)۱- خوب تحلیل رفتن، نیک هضم شدن.۲- خوشگوار بودن.

گ معین

(~.)۱- خزانه دار.۲- نقاد، صراف، صیرفی.۳- مأمور خراج، جهبذ.۴- دانشمند ب...

گ معین

(~.) (اِ.) غوره، حصرم.

سایدبار