بایگانی‌های معین - صفحه ۳۲۰۳ از ۳۲۴۶

گ معین

(یَ دِ) (حامص.)۱- سخن گویی، نطق.۲- خوانندگی (آواز)، قوالی.

گ معین

(~.) (ص نسب.) منسوب به گوهر.۱- دارای گوهر.۲- مزین به جواهر.

گ معین

(~.) (اِفا.) خلوت نشین، زاهد.

گ معین

(اِ.) بخش‌های نرم بدن جانوران به ویژه مهره داران که معمولاً زیر پوست ق...

گ معین

(اِ.)۱- عضو شنوایی.۲- گوشه، زاویه. ؛ ~از چیزی گرفتن آن چیز را ترک کرد...

گ معین

(اِ.) گیاه، نبات.

گ معین

(یَ دِ) (اِفا.)۱- سخنگو.۲- آن که شغلش در رادیو و تلویزیون گویندگی است....

گ معین

(~.) (ص نسب.)۱- گوهرفروش، زرگر.۲- ذاتی، سرشتی.۳- اصیل، پاک نژاد.

گ معین

(~. گِ رِ تَ) (مص م.) گوشه - نشینی کردن.

گ معین

(نِ) (اِ.) گوشه، کمینگاه.

سایدبار