بایگانی‌های زبان - صفحه ۱۴ از ۳۲۴۰

الف معین

(خُ رِ) (اِمص.) (عا.) نصیب، قسمت.

الف معین

(خُ)۱- (مص مر.) آب خوردن.۲- (اِمر.) آبخور، آبشخور.۳- بهره، نصیب.

الف معین

(خُ) (اِمر.)۱- سرچشمه و محلی که از آن جا آب برگیرند و بنوشند، آبشخور....

الف معین

(خا ر ِ) (ص فا. اِمر.)۱- هر ظرفی که بتوان در آن آب یا شراب خورد.۲- آشا...

الف معین

(اِمر.) جزیره.

الف معین

(زِ) (اِمر.) آبی که از کنار چشمه، رود، تالاب و امثال آن به بیرون تراود...

الف معین

(دَ)۱- (ص مر.) زاهد، پاکدامن.۲- ماهر، استاد.۳- (اِمر.) مستراح.۴- لباده...

الف معین

(زَ)۱- (اِ.) تشتی از سفال یا فلز که در آن آب گرم و دارو می‌ریختند و بی...

الف معین

(اِمر.)۱- آبگیر.۲- آب انبار.۳- کاسه.۴- مثانه.

الف معین

(زَ) (اِمر.)۱- عید آب پاشان، جشنی که ایرانیان در روزِ تیر - سیزدهمین ...

سایدبار