بایگانی‌های زبان - صفحه ۳۱۹۲ از ۳۲۴۰

گ معین

(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیرة گل سرخیان که میوة آن کوچک و آبدار، دار...

گ معین

(گُ لَ یا لِ) (اِ.) تُکمه.

گ معین

(گُ) (ص فا.) لذیذ، خوش مزه، مناسب برای گوارش.

گ معین

(گُ. شُ دَ) (مص ل.) لال شدن.

گ معین

(رِ خَ) (اِمر.) حیوانی است شبیه خر که بدنش خط‌های سیاه دارد.

گ معین

(گَ وَ) (اِ.) صمغ درخت.

گ معین

(گُ) (ص مر.) دلیر، پهلوان.

گ معین

(گُ) (اِ.) بزرگ شدن غدة تیروئید در قسمت جلوی گردن، غمباد.

گ معین

(~.) (اِ.) = کنگ: امرد قوی جثه.

گ معین

(نِ) (اِمر.) محل قبر، محل دفن، مقبره.

سایدبار