بایگانی‌های زبان - صفحه ۳۱۹۳ از ۳۲۴۰

گ معین

(گَ یا گُ دَ) (اِ.)۱- بچة گاو، گوساله.۲- بچة گاو کوهی، بچة گوزن.۳- پوس...

گ معین

(گُ) (اِ.) ریسمانی است که از درختی آویزند و بر آن نشینند و در هوا تاب ...

گ معین

(گُ دَ) (مص ل.)۱- خوب تحلیل رفتن، نیک هضم شدن.۲- خوشگوار بودن.

گ معین

(~.)۱- خزانه دار.۲- نقاد، صراف، صیرفی.۳- مأمور خراج، جهبذ.۴- دانشمند ب...

گ معین

(ش) (اِ.) علمی که موضوع آن تحقیق دربارة گیاهان و رستنی هاست.

گ معین

(ق.) قید شک و تردید. به معنی گویا، پنداری.

گ معین

(گَ یا گُ) (اِمر.) گودالی که چندان عمیق نباشد و ته آن را بتوان دید، حف...

گ معین

(رِ) (اِمر.) = گوشوار:۱- زینتی که زنان در گوش آویزند.۲- آن است که بر د...

گ معین

(تَ) (ص مر.) (عا.) بداخلاق، بدمعاشرت.

گ معین

(بِ دَ) (ص مر.) منتظر، انتظارکش.

سایدبار