بایگانی‌های زبان - صفحه ۳۲۰۵ از ۳۲۴۰

معین ی

(وَ) (حامص.) تذکر.

معین ی

(ب) (اِ.) زمین یا دهی که پادشاه برای امرار معاش به کسی می‌داد.

گ معین

(لَ) (ص نسب.)۱- منسوب به گیلک، زبان مردم گیلان از زبان‌های ایرانی از خ...

گ معین

(اِمر.)۱- بحبوحه، لحظة حساس.

معین ی

(وَ. شُ دَ) (مص ل.)۱- به خاطر آوردن.۲- به خاطر آوردن چیزی یا شخصی.

معین ی

(اِفا.) در ترکیب، به صورت مزید مؤخر به معنی یابنده آید: دیریاب، فلزیاب...

گ معین

(لَ) (اِ.) منسوب به گیلان.

گ معین

(ص فا.)۱- گیرنده، جذاب.۲- فریبنده، زیبا.۳- اثرگذار، مؤثر.

معین ی

(ن) (ص مر. ق مر.) از روی یاری، سوبسید.

معین ی

(وَ) (ص فا.) آن که به یاد آورد، آن چه به یاد آورد.

سایدبار