بایگانی‌های خ - صفحه ۱۳ از ۹۲

خ معین

(نِ) (اِ.)۱- اتاق.۲- سرای، دار. ؛~ بخت رفتن کنایه از: شوهر کردن.

خ معین

(دَ) (ص مر.) ناشی، ناوارد در کار.

خ معین

(چِ یا چَ) (اِمصغ.)۱ - چشمة کوچک.۲- حوض کوچک.

خ معین

(نُ) (ص.) ویژگی زنی که دارای شخصیت و بزرگواری و بزرگ منشی باشد.

خ معین

(مِ) (اِفا. ص.)۱- خاموش، ساکت، آرمیده.۲- بی حرکت، بی جنبش.

خ معین

(اِ.)۱- چشمه.۲- حوض.

خ معین

(~.) (ص فا.) امری که سبب از بین رفتن خانمان شود، خانمان برانداز.

خ معین

(طَ مَ) (ص مر.) کسی که آرزوهای بیهوده در سر می‌پروراند.

خ معین

(نِ یا نَ) (ص نسب.)۱- منسوب و مربوط به خانه.۲- آن چه در خانه تهیه کنند...

خ معین

(نْ یا نُ) (اِمر.) نک خان و مان.

سایدبار