بایگانی‌های ذ - لغت نامه زردیس

ذ معین

(ذُ بِ یا بَ) (اِ.)۱- پیشانی.۲- محل روییدن موی بر پیشانی.۳- شریف و اع...

ذ معین

(حر.) یازدهمین حرف از الفبای فارسی، برابر با عدد ۷۰۰ در حساب ابجد.

ذ معین

(بِ) (اِفا.) سربرنده، ذبح کننده.

ذ معین

(بِ) (اِفا. ص.)۱- پژمرده، پلاسیده.۲- لاغر، نزار.۳- خشک شده از عطش.

ذ معین

(بِ) (اِفا.) سربرنده، ذبح کننده.

ذ معین

(اِ.) صاحب، خداوند، مالک.

ذ معین

(ذِ) (اِ.)۱- گرگ.۲- از صورت‌های فلکیِ جنوبی. ج. ذئاب، ذؤبان.

ذ معین

۱- (پش.) پیشوندی است به معنای صاحب، دارنده. مؤنثِ «ذو».۲- (اِ.) حقیقت ...

ذ معین

(ذَ) (ص.)۱- پژمرده.۲- کاهیده، لاغر شده.

ذ معین

(هِ) (اِفا.)۱- رونده، گذرنده.۲- کوشنده.

سایدبار