بایگانی‌های ذ - صفحه ۴ از ۱۸

ذ معین

(~.) (مص ل.)۱- پژمردن.۲- باریک میان شدن.

ذ معین

(اِ.) حرف نهم از الفبای عربی و حرف یازدهم از الفبای فارسی.

ذ معین

(~.) ۱- (مص ل.) جنبیدن چیزی که در هوا آویخته باشد.۲- (مص م.) جنبانیدن،...

ذ معین

(اِفا.) مال اندوز، گنج نهنده.

ذ معین

(ذُ حَ یا حِ) (اِ.) ورمی باشد به هر دو جانب حلقوم، درد گلو.

ذ معین

(ص نسب.) منسوب به ذات، متعلق به ذات.

ذ معین

(ذِ. زَ دَ) (مص ل.) (عا.) گریه کردن و بهانه گرفتن.

ذ معین

(ذُ رَّ) (اِ.) گیاهی است از تیرة غلات که یک پایه‌است و برگ‌هایش پهن و...

ذ معین

(ذُ. ذُ. کَ دَ) (مص ل.) (عا.) سوزش کردن جراحت.

ذ معین

(ذِ) (اِ.)۱- بازو.۲- آرنج.۳- واحدی برای طول، از نوک انگشتان تا آرنج.

سایدبار