بایگانی‌های غ - صفحه ۷ از ۵۵

غ معین

(دَ) (مص م.) نک غاز کردن.

غ معین

(مِ) (اِفا.) بایر، خراب.

غ معین

(کَ دِ) (ص مف.) پنبه یا پشم زده و مهیا برای رشتن.

غ معین

(~. دَ) ۱- ساییدن غالیه.۲- عطر ساختن.

غ معین

(کَ دَ) (مص م.) نک غاز کردن.

غ معین

(~.) (ص فا.) نک غالیه سا.

غ معین

(اِ.) زاغچه.

غ معین

(~.) (ص فا.)۱- غالیه ساز.۲- عطرفروش.

غ معین

(اِفا.) گمراه. ج. غاوون ؛ غوات.

غ معین

(~.) (ص فا.) کنایه از: بوی خوش دهنده.

سایدبار