بایگانی‌های ف - صفحه ۳ از ۱۱۱

ف معین

(فَ) (اِ.) تبر، تیشه.

ف معین

(~. خا دَ) (مص ل.) خواندن سورة «الحمد» در مجلس سوگواری.

ف معین

(حر.) بیست و سومین حرف از الفبای فارسی برابر با عدد ۸۰ در حساب ابجد.

ف معین

(سْ تُ) (اِ.) پارچة پشمی یا نخی که بیشتر برای دوختن کت و شلوار به کار...

ف معین

(رِ غُ تَّ) (اِفا.)کسی که دورة درس ی معینی را به پایان رسانده باشد.

ف معین

(خْ تِ) (اِ.) کوکو، پرنده‌ای است خاکی رنگ شبیه کبوتر و کمی کوچک تر از...

ف معین

(س تُ دَ) (مص م.) نک فاستاندن.

ف معین

(رِ غُ لْ اَ) (ص مر.)۱ - محل امن.۲- آسوده خاطر.

ف معین

(ح ش) (حامص.) عمل فاحشه، زناکاری.

ف معین

(س دَ) (مص م.) بازستاندن، باز - گرفتن.

سایدبار