بایگانی‌های ف - صفحه ۳ از ۱۱۱

ف معین

(~. خا دَ) (مص ل.) خواندن سورة «الحمد» در مجلس سوگواری.

ف معین

(حر.) بیست و سومین حرف از الفبای فارسی برابر با عدد ۸۰ در حساب ابجد.

ف معین

(تِ حَ) نک فاتحه.

ف معین

(س تُ دَ) (مص م.) نک فاستاندن.

ف معین

(رِ غُ لْ اَ) (ص مر.)۱ - محل امن.۲- آسوده خاطر.

ف معین

(ح ش) (حامص.) عمل فاحشه، زناکاری.

ف معین

(س دَ) (مص م.) بازستاندن، باز - گرفتن.

ف معین

(رِ) ۱- (اِفا.)دست کشنده از کاری.۲- (ص.) آسوده، رها شده.

ف معین

(~. نِ) (اِمر.) خانه‌ای که در آن زنان فاحشه با مردان هماغوشی می‌کنن...

ف معین

(اِ.) (گیا.)۱- گز.۲- زبان گنجشک.

سایدبار