بایگانی‌های ف - صفحه ۴ از ۱۱۱

ف معین

(~.) (ص.) کسی که زبان مادری او فارسی باشد.

ف معین

(ح) (ص.)۱- زشت، قبیح.۲- بسیار، زیاد، آن چه از حد بگذرد.

ف معین

(مِ) (اِ.) وسیله‌ای معمولاً به شکل پیچ گوشتی دارای لامپی کوچک که به و...

ف معین

(رِ) (اِ). یکی از بازی -‌های هفتگانة نرد، دور اول از بازی نرد (در ق...

ف معین

(ج) (اِ.) فاژ، فاژه ؛ خمیازه، دهان دره.

ف معین

(ص) (اِفا.) رگ زن، حجّام.

ف معین

(اِ.)۱ - سیم برقی که دارای الکتریسیتة مثبت است.۲- مرحله و دورة مشخص ...

ف معین

(رِ) (اِفا.) دورکننده اندوه، گشایندة غم.

ف معین

(ج عَ یا ع) (اِ.) بلای سخت، حادثة ناگوار؛ ج. فواجع.

ف معین

(ص.)آن که پیرو مسلک سیاسی فاشیسم باشد.

سایدبار