بایگانی‌های ف - صفحه ۴ از ۱۱۱

ف معین

(رِ) ۱- (اِفا.) جداکننده، آن که بین حق و باطل فرق می‌گذارد.۲- (اِ.) تف...

ف معین

(خا تَ)(مص م.)بازخواستن، باز - خواست کردن.

ف معین

(س) (اِفا.)۱- گناهکار، بدکار.۲- در فارسی به معنی مردی که با زن شوهردا...

ف معین

(رِ) (ص مر.) آسوده - خاطر.

ف معین

(خ) (اِفا.)۱- نازنده، فخر کننده.۲- (ص.) هر چیز گران بها و قیمتی.

ف معین

(س) (ص.)۱- ضایع، خراب.۲- پوسیده، گندیده.۳- پوچ.۴- بی اثر.۵- بد - خ...

ف معین

(~. شُ دَ) (مص ل.)۱- آسوده شدن.۲- زایمان کردن.

ف معین

(~. م) (ص مر.) کنایه از: مردم بی مهر و وفا.

ف معین

(سْ تُ) (اِ.) پارچة پشمی یا نخی که بیشتر برای دوختن کت و شلوار به کار...

ف معین

(رِ غُ تَّ) (اِفا.)کسی که دورة درس ی معینی را به پایان رسانده باشد.

سایدبار