بایگانی‌های ف - صفحه ۶ از ۱۱۱

ف معین

(س دَ) (مص م.) بازستاندن، باز - گرفتن.

ف معین

(رِ) ۱- (اِفا.)دست کشنده از کاری.۲- (ص.) آسوده، رها شده.

ف معین

(~. نِ) (اِمر.) خانه‌ای که در آن زنان فاحشه با مردان هماغوشی می‌کنن...

ف معین

(اِ.) (گیا.)۱- گز.۲- زبان گنجشک.

ف معین

(رِ) (اِفا.) بالا رونده.

ف معین

(ح شَ یا ش) ۱- (ص.) زن بدکاره، روسپی.۲- (اِ.) کار بسیار زشت. ج. فوا...

ف معین

(زِ یا زَ) (اِ.) = فاژه: خیمه، چادر.

ف معین

(~.) (ص.) کسی که زبان مادری او فارسی باشد.

ف معین

(ح) (ص.)۱- زشت، قبیح.۲- بسیار، زیاد، آن چه از حد بگذرد.

ف معین

(مِ) (اِ.) وسیله‌ای معمولاً به شکل پیچ گوشتی دارای لامپی کوچک که به و...

سایدبار