بایگانی‌های ن - صفحه ۱۳۶ از ۱۴۰

معین ن

(نِ زِ) (اِ.) چوبی دراز و سخت که بر سر آن آهن نوک تیز نصب می‌کردند.

معین ن

(اِمر.) نوعی وسیلة زینتی شبیه تاج نیمه که بر سر عروس می‌گذارند.

معین ن

(خَ) (اِمر.) زهرخند؛ خنده‌ای که از روی خشم و عصبانیت کنند.

معین ن

(نِ) (اِمر.) جایی که در آن نی فراوان روییده باشد.

معین ن

(کُ رَ یا رِ) (اِمر.) هر نیمة کرة زمین که به وسیلة خط استوا جدا شده.

معین ن

(بَ) (ص مر.)۱- نه کاملاً مایع و نه کاملاً جامد.۲- ناقص.

معین ن

(تَ) (اِ.) آلت نوک تیزی که با آن رگ می‌زدند.

معین ن

۱ - کلمة ربط و عطف.۲- دیگر، بار دیگر.

معین ن

(اِمر.) (عا.) برخاستن از روی زمین نه به کمال به نحوی که بدن خمیده نمای...

معین ن

(بِ مِ) (ص مر.) نیم کشته، حیوانی که هنو ز جان داشته باشد.

سایدبار