بایگانی‌های و - صفحه ۵۵ از ۷۲

معین و

(وَ طَ) (ص نسب.) منسوب به وطن، ساخته و پرداخته وطن و میهن.

معین و

(وَ) ۱- (اِ.) خدمتکار.۲- (ص.) وصف کننده. ج. وصفاء.

معین و

(وِ دَ) ۱- (مص ل.) به رسولی آمدن نزد کسی.۲- (اِمص.) رسالت، پیام آوری.

معین و

(وَ) (اِ.) بز کوهی ؛ ج. اوعال.

معین و

(~. کَ دَ) (مص ل.)۱- مسکن گرفتن.۲- جایی را به عنوان میهن انتخاب کردن....

معین و

(وَ) (اِ.)۱- آستانه، پیشگاه سرای.۲- حظیره‌ای که از ساقه‌های درخت سازن...

معین و

(~.) (ص فا.) کسی که در دوستی، زناشویی یا خدمت به مردم صادق باشد.

معین و

(وَ) ۱- (مص م.) پند دادن، نصیحت کردن.۲- سخنرانی دربارة امور شرعی.۳- (ا...

معین و

(وَ طَ) (اِ.)۱- زادگاه، میهن. ج. اوطان.۲- (اِمص.) اقامت در جایی.

معین و

(~. م یا مَ) (اِمر.)۱- اندرزنامه.۲- ورقه‌ای دال بر سفارش‌هایی که شخص...

سایدبار