بایگانی‌های ک - صفحه ۵ از ۱۵۰

ک معین

(اُ دَ) (مص ل.)۱- با کسی سر و کار پیدا کردن.۲- حادثه پیش آمدن.

ک معین

(اَ تَ) (مص م.) انجام دادن کار.

ک معین

(تُ) (ص. اِ.)زاهد، عابد. ج. کاتوزیان.

ک معین

(تَ یا تِ) (اِ.) چوب، تخته و دیگر مصالح بنایی.

ک معین

(دَ. سَ. دَ) (مص ل.) سرگردانی، آشفته شدن کار کسی.

ک معین

(رِ) (ص.) سرگشته، سرگردان، شیفته - سار.

ک معین

(تِ) (اِ.) فن ضربه زدن ؛ نوعی از ورزش‌های رزمی - دفاعی.

ک معین

(بَ تَ)(مص م.)۱ - استعمال کردن.۲- عمل کردن، به جا آوردن، اجرا کردن.

ک معین

(تِ) (اِفا.)۱- پنهان کننده، پوشنده.۲- سرپوش، رازدار.۳- نهفته، مستور.

ک معین

(دَ) (مص ل.) آمادة انجام کار بودن.

سایدبار