بایگانی‌های ک - صفحه ۷ از ۱۵۰

ک معین

(تُ) (ص. اِ.)زاهد، عابد. ج. کاتوزیان.

ک معین

(تَ یا تِ) (اِ.) چوب، تخته و دیگر مصالح بنایی.

ک معین

(دَ. سَ. دَ) (مص ل.) سرگردانی، آشفته شدن کار کسی.

ک معین

(رِ) (ص.) سرگشته، سرگردان، شیفته - سار.

ک معین

(تِ) (اِ.) فن ضربه زدن ؛ نوعی از ورزش‌های رزمی - دفاعی.

ک معین

(بَ تَ)(مص م.)۱ - استعمال کردن.۲- عمل کردن، به جا آوردن، اجرا کردن.

ک معین

(تِ) (اِفا.)۱- پنهان کننده، پوشنده.۲- سرپوش، رازدار.۳- نهفته، مستور.

ک معین

(گُ) (حامص. اِمر.)۱ - به کار گماشتن (کسی را).۲- اداره‌ای که به کار است...

ک معین

(وَ) (ص فا.)۱- آن که به کاری اشتغال دارد، کارکن.۲- دانشجوی پزشکی که در...

ک معین

(شِ کَ) (ص فا.)۱- کسی که مانع پیشرفت کار باشد.۲- سخن چین، نمام.

سایدبار