بایگانی‌های گ - صفحه ۸۸ از ۸۸

گ معین

(حامص.) جذابیت، گرفتگی.

گ معین

(لَ) (ص نسب.)۱- منسوب به گیلک، زبان مردم گیلان از زبان‌های ایرانی از خ...

گ معین

(اِمر.)۱- بحبوحه، لحظة حساس.

گ معین

(لَ) (اِ.) منسوب به گیلان.

گ معین

(ص فا.)۱- گیرنده، جذاب.۲- فریبنده، زیبا.۳- اثرگذار، مؤثر.

گ معین

(اِ.) = گیلوئی: قسمت فاصلة بین طاق عمارت و دیوار که بر آن نقاشی و گچ ب...

گ معین

(دَ) (مص ل.) (عا.)بند کردن، به کسی یا موضوعی پرداختن و از آن دست نکشید...

گ معین

(اِ.) درختی است از تیرة گل سرخیان که دارای گونه‌های مختلف است. میوه اش...

گ معین

(وَ دَ) (مص م.) (عا.)۱- به دست آوردن.۲- اسیر کردن، مقید ساختن.

سایدبار