بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۶۴ از ۳۲۴۰

گ معین

(گُ) (اِ.) روانه ساختن.

گ معین

(گُ تِ یا تَ) (حامص.) جداشدگی، پاره شدگی.

گ معین

(گُ تِ یا تَ) (ص مف.) بریده، از هم جدا شده.

گ معین

(گُ تَ) (مص ل.) = گسیلیدن: پاره شدن، جدا کردن.

گ معین

(گُ. تَ) (مص م.)فرستادن، روانه شدن.

گ معین

(گُ. بَ دِ) (ص مر. اِمر.) پیک، قاصد، چاپار؛ ج. گسی بندگان.

گ معین

(گُ سَ دَ) (مص م.) = گسیلیدن: گسیختن، گسستن.

گ معین

(~. خَ) (اِمر.)۱- تون حمام.۲- جای انداختن زباله.

گ معین

(گُ) (اِ.)۱- از جمله میوه‌هایی که دانه‌های آن لعاب بسیار دارد و تقریبا...

گ معین

(~.) (اِمر.) نام نوایی است در موسیقی.

سایدبار