بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۸۴ از ۳۲۴۰

گ معین

(گَ وَ) (ص.) خزانه دار.

گ معین

(گَ دِ) (ص.) گندیده، عفن.

گ معین

(گَ جِ) (اِ.) اشکاف، قفسه، کمد کوچک.

گ معین

(گَ دَ) (اِمر.) تره، از سبزی‌های خوردنی.

گ معین

(~.) (ص.) کنایه از شخص بینوا، کم درآمد یا بی نصیب از نعمت‌های مادی.

گ معین

(گَ دُ مِ) (اِ.) زگیل.

گ معین

(~. دِ) (ص مر.) ترسو، بزدل.

گ معین

(~.) (ص مر.) سبزه، کسی که رنگ پوستش سبزه باشد.

گ معین

(گُ جِ) (اِ.) پرنده‌ای است کوچک از راسته سبک بالان که خانوادة خاصی را ...

گ معین

(~. نَ) (ص فا.) کنایه از: ریاکار، دورو.

سایدبار