بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۸۸ از ۳۲۴۰

گ معین

(اِ.) = کوردین:۱- گلیم و پلاس.۲- جامه‌ای پشمین مانند کپنک که فقیران و ...

گ معین

(~. فَ رَ) (اِ.) گیاه علفی از تیرة بادنجانیان، میوة آن کروی، سرخ و گوش...

گ معین

(گُ) (ص.) شاهد، دلیل، برهان.

گ معین

(گُ) (مص مر. اِمص.) هضم.

گ معین

(گُ) (اِ.) ماری که تازه پوست افکنده باشد.

گ معین

(خا) (ص فا.) = گورخواننده:۱- آن که بر سر قبر قرآن خواند؛ قاری قرآن بر...

گ معین

(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیرة گل سرخیان که میوة آن کوچک و آبدار، دار...

گ معین

(گُ لَ یا لِ) (اِ.) تُکمه.

گ معین

(گُ) (ص فا.) لذیذ، خوش مزه، مناسب برای گوارش.

گ معین

(گُ. شُ دَ) (مص ل.) لال شدن.

سایدبار