بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۸۹ از ۳۲۴۰

گ معین

(گُ) (اِ.) طرز، روش. گواش و گواسه و گواشه و کواس نیز گویند.

گ معین

(گَ هَ) (اِمر.) گاهنبار.

گ معین

(~.)(اِ.)۱ - وضع یا کیفیت گود بودن.۲- داشتن کف یا بستری در پایین تر از...

گ معین

(گُ ژَ یا ژِ) (اِ.)۱- طعنه، سرزنش.۲- شوخی، مزاح.

گ معین

(گُ زَ یا زِ) (اِ.) تخم مرغ نیم پخته.

گ معین

(~.) (ص نسب.) ذاتی، سرشتی.

گ معین

(گُ. نِ) (ص.)دارای محل سکونت در یک گود. کنایه از: آدم‌های مفلس و بی خا...

گ معین

(گَ) (اِ.) مسخرگی، مزاح.

گ معین

(گَ یا گُ) (اِ.)۱- چوبدستی که با آن گاو و خر را رانند.۲- هاون چوبین.

گ معین

(گُ هَ) (اِ.) نک گوهر.

سایدبار