بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۹۳ از ۳۲۴۰

گ معین

(اِ.) قبر، جای دفن مرده. ؛ ~ خود را کندن کنایه از: اسباب نابود خود ر...

گ معین

(گُ) (حامص.) گواهی دادن، شهادت.

گ معین

(گُ) (اِ.) طرز، روش. گواش و گواسه و گواشه و کواس نیز گویند.

گ معین

(گَ هَ) (اِمر.) گاهنبار.

گ معین

(گَ) (اِ.) خفتان.

گ معین

(اِ.) تکمة گریبان، گوی گریبان. گوگه و گوک و گوکه و قوقه نیز گویند.

گ معین

(اِ.)۱ - حوض. استخر، تالاب.۲- دریاچه.

گ معین

(خا) (ص.)۱- دارای عادت یا گرایش به خوردن مواد گوشتی.۲ - دارای ویژگی ...

گ معین

(خَ) (ص.) صدای آزاردهنده.

گ معین

(حامص.) عشرت، نشاط.

سایدبار