بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۹۶ از ۳۲۴۰

گ معین

(گَ وَ) (اِ.) نوعی گیاه خاردار که دارای ساقه‌های ستبر و شاخه‌های بلند ...

گ معین

(خا) (اِ.) گروهی از پستانداران که فقط از گوشت تغذیه می‌کنند و اغلب دار...

گ معین

(تَ) (مص ل.) متوجه بودن، مراقب بودن.

گ معین

(دَ یا دِ) (اِمف) آشفته، درهم و برهم.

گ معین

(گَ) (اِ.) خفتان.

گ معین

(اِ.) تکمة گریبان، گوی گریبان. گوگه و گوک و گوکه و قوقه نیز گویند.

گ معین

(اِ.)۱ - حوض. استخر، تالاب.۲- دریاچه.

گ معین

(خا) (ص.)۱- دارای عادت یا گرایش به خوردن مواد گوشتی.۲ - دارای ویژگی ...

گ معین

(خَ) (ص.) صدای آزاردهنده.

گ معین

(حامص.) عشرت، نشاط.

سایدبار