بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۹۷ از ۳۲۴۰

گ معین

(گَ چِ) (ص.) کسی که نتواند روان و فصیح سخن بگوید.

گ معین

(اِ.)۱- جسمی که فاصلة همة نقطه‌های سطح آن تا مرکزش برابر است، کره.۲- ت...

گ معین

(نِ) (اِ.)۱- رنگ، نوع.۲- رخ، سیما.۳- قسمت گوشتی زیر چشم‌ها و ک نار ب...

گ معین

(زَ) (اِمص.) یادآوری، تذکر دادن، خاطرنشان ساختن.

گ معین

(کُ) (اِمر.) میله‌ای کوچک و باریک که بر سر آن پنبه پیچیده‌اند و برای ...

گ معین

(اِ.) باد صداداری که از مخرج انسان خارج می‌شود، تیز، ضرطه. ؛ ~ چه ربط...

گ معین

(~. بُ) (حامص.) نقش و نگار درست کردن با گچ در روی دیوار و سقف ساختمان....

گ معین

(گِ) (اِ.) عنصری با علامت شیمیایی S، جامد و زردرنگ و قابل اشتعال، مع...

گ معین

(ص مر.) رنگارنگ، مختلف.

گ معین

(ص فا.) = گوش دارنده:۱- دارای گوش، دارندة گوش، دارای آلت شنوایی.۲- شنو...

سایدبار