بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۱۹۹ از ۳۲۴۰

گ معین

(مص مر.) = گوش بان: محافظ، مراقب، راعی.

گ معین

(اِ.) ابزاری که به وسیلة آن گوشت پخته ر ا در ظرفی می‌کوبند.

گ معین

(بُ دَ) (مص م.) (عا.) با حیله و نیرنگ از کسی پول گرفتن.

گ معین

(~.) (اِمر.) پستاندار شبگرد نقب زن از تیرة راسوسانان.

گ معین

(ش) (اِ.) علمی که موضوع آن تحقیق دربارة گیاهان و رستنی هاست.

گ معین

(ق.) قید شک و تردید. به معنی گویا، پنداری.

گ معین

(گَ یا گُ) (اِمر.) گودالی که چندان عمیق نباشد و ته آن را بتوان دید، حف...

گ معین

(رِ) (اِمر.) = گوشوار:۱- زینتی که زنان در گوش آویزند.۲- آن است که بر د...

گ معین

(تَ) (ص مر.) (عا.) بداخلاق، بدمعاشرت.

گ معین

(بِ دَ) (ص مر.) منتظر، انتظارکش.

سایدبار