در پی انتشار گزارش های مدیرکل به شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی، نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در دفتر سازمان ملل متحد و سایر سازمان های بین المللی مستقر در وین نظرات و ملاحظات خود را در قالب یک یادداشت توضیحی

متن کامل ابلاغیه نمایندگی ایران به آژانس به شرح زیر است:

اتم ها برای صلح و توسعه

بخشنامه اطلاعات

INFCIRC/1183

تاریخ: 7 مارس 2024

توزیع عمومی

اصل: انگلیسی

اطلاعیه نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران به آژانس

در 5 مارس 2024، دبیرخانه یک یادداشت شفاهی را به همراه یک ضمیمه از مأموریت دائمی جمهوری اسلامی ایران در آژانس دریافت کرد.

همانطور که درخواست شد، تبصره و ضمیمه آن برای اطلاع همه کشورهای عضو منتشر می شود.

INFCIRC/1183

پیوست

نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران

به دفتر سازمان ملل متحد و سایر سازمان های بین المللی در وین

یادداشت توضیحی

درباره گزارش‌های مدیرکل به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با عنوان «توافقنامه پادمان‌های NPT با جمهوری اسلامی ایران» (GOV/2024/8 – 26 فوریه 2024)

و همچنین «تأیید و نظارت در جمهوری اسلامی ایران در پرتو قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد (2015)».

(GOV/2024/7 – 26 فوریه 2024)

نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در دفتر سازمان ملل متحد و سایر سازمان های بین المللی در وین مایل است نظرات و مشاهدات خود را در مورد گزارش های مدیرکل به شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی GOV/2024/8 و GOV/2024/7 به اشتراک بگذارد. به شرح زیر است:

نظرات عمومی

جمهوری اسلامی ایران به طور کامل به تعهدات خود از جمله توافقنامه پادمان جامع (INFCIRC/214) پایبند بوده و تمام تلاش خود را به کار گرفته است تا آژانس بتواند به طور مؤثر فعالیت های راستی آزمایی خود را در ایران از جمله اقدامات C/S در مورد مواد و فعالیت های هسته ای ایران انجام دهد. .

تفکیک موضوعات تقسیم شده در دو گزارش مختلف به درستی رعایت نشده است. برخی از موارد مرتبط با برجام در گزارش پادمان های NPT تکرار شده است و بالعکس، برخی از موارد مرتبط با پادمان NPT در گزارش برجام دیده می شود. به عنوان مثال، فعالیت‌های راستی‌آزمایی و نظارت مربوط به ساخت لوله‌های روتور سانتریفیوژها و دم‌ها، که در محدوده برجام تعریف شده‌اند، نباید تحت دستور کار موافقتنامه پادمان‌های NPT گزارش شوند.

به دنبال خروج غیرقانونی ایالات متحده از برجام در ماه مه 2018 و عدم اجرای تعهدات اتحادیه اروپا/E3، در اعمال حقوق خود بر اساس بندهای 26 و 36 برجام، ایران تمام شفافیت های داوطلبانه خود را متوقف کرد.

اقدامات فراتر از توافقنامه پادمان جامع (CSA)، از جمله اجرای کد اصلاح شده 3.1 (همانطور که در بند 65 ضمیمه I برجام مشخص شده است) در فوریه 2021.

تصمیم ایران برای توقف اجرای تعهدات خود در چارچوب برجام، کاملاً مطابق با حقوق ذاتی آن طبق بندهای 26 و 36 برجام و در واکنش به خروج غیرقانونی آمریکا از برجام، همراه با ناتوانی E3 در پایبندی به تعهدات خود بود. این واقعیت آشکار به هیچ وجه نمی تواند مبنایی برای E3 برای خودداری از اجرای تعهدات خود باشد.

تصمیم E3 برای خودداری از اجرای تعهدات لغو تحریم‌های خود که در بند 20 ضمیمه V برجام در روز انتقال (18 اکتبر 2023) مشخص شده است، اقدامی غیرقانونی و نمونه صریح دیگری از عدم اجرای قابل توجه تعهدات آنها در نقض هر دو بود. برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد.

در مورد موضوع مربوط به به اصطلاح دو مکان، باید تاکید کرد که منشأ موضوع به اتهاماتی برمی گردد که در درجه اول از سوی یک شخص ثالث بد قصد، یعنی رژیم اسرائیل مطرح شده است، که تعهد واحدی به آن ندارد. هرگونه ابزار تسلیحات کشتار جمعی، از جمله به ویژه NPT، و مکرراً بر خلاف قطعنامه های متعدد شورای همکاری خلیج فارس، از جمله به ویژه 407، 1983، به تأسیسات و تأسیسات هسته ای ایران که برای اهداف صلح آمیز اختصاص داده شده اند، تهدید به حمله می کند. 444, 1985; 475، 1987 و 939، 1990 که هیچ کدام مورد احترام این رژیم قرار نگرفته است. رژیم آنقدر بی ادب بوده که اخیراً ایران را به حمله اتمی تهدید کرده است. در بیانیه نتانیاهو که به صورت زنده در سراسر جهان پخش شد، آمده است که «ایران باید با یک تهدید هسته‌ای معتبر روبرو شود» و وزیر میراث او نیز گفت «پرتاب بمب هسته‌ای یکی از گزینه‌های حمله به حماس خواهد بود.»

متأسفانه ارزیابی های آژانس مبتنی بر اطلاعات غیرموثق و اسناد غیرمعتبر ارائه شده از سوی رژیمی است که نه تنها دائما علیه روابط ایران با آژانس توطئه می کند، بلکه در کنار سیاست وحشیانه خود، اقدام به خرابکاری، حمله و تهدید به حمله علیه ایران می کند. به خوبی برای جامعه بین المللی شناخته شده است.

با توجه به همکاری بیشتر با آژانس، در سال‌های اخیر، ایران اقدامات داوطلبانه را در چارچوب چندین بیانیه مشترک از جمله چهارم مارس اجرا کرد.

2023.

نظرات در مورد گزارش پادمان های NPT (GOV/2024/8)، پس زمینه:

در پاراگراف 2 گزارش که بیان می کند: «ارزیابی همه جانبه اطلاعات مربوط به پادمان در دسترس آژانس برای اطمینان از اینکه هیچ نشانه ای از انحراف مواد هسته ای اعلام شده از فعالیت های هسته ای صلح آمیز وجود ندارد، هیچ نشانه ای از تولید یا فرآوری اعلام نشده وجود ندارد. مواد هسته‌ای در تأسیسات و مکان‌های اعلام‌شده در خارج از تأسیسات (LOF)، و هیچ نشانه‌ای از مواد و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام‌نشده در کشوری با توافق‌نامه پادمان جامع وجود ندارد. در مورد این استدلال، ملاحظات زیر لازم است برجسته شود:

ارجاع آژانس در پاورقی 4 GOV/2024/8، در مورد کشورهایی که CSA و AP در اختیار دارند همانطور که در SIR سالانه منعکس شده است، قابل اعمال است: “برای اطمینان از اینکه هیچ نشانه ای از مواد یا فعالیت های هسته ای اعلام نشده در یک کشور وجود ندارد، آژانس نیاز به ارزیابی سازگاری برنامه هسته ای اعلام شده دولت با نتایج فعالیت های راستی آزمایی آژانس تحت موافقت نامه های پادمان مربوطه و پروتکل های اضافی دارد…».

با توجه به اینکه تعهد ایران فقط محدود به CSA است، اعمال چنین رویکردی در مورد ایران جای نگرانی دارد.

مدیرکل در مناسبت های مختلف در گزارش با استفاده از الفاظی که توضیح عینی، تخصصی و فنی نیست، بلکه رویکردی سیاسی است که باید از آن پرهیز می کرد، ابراز نظر کرده است. اشاره DG به “همکاری ناکافی” به طور کامل از همکاری ایران با آژانس در زمینه های مختلف از جمله در بیانیه های مشترک نادیده گرفته می شود.

با توجه به بند 6 گزارش (GOV/2024/8)، لازم به ذکر است که جمهوری اسلامی ایران بارها و بارها تاکید کرده است که هیچ مکانی تحت CSA از جمله از طریق INFCIRC/ اعلام نشده است. 1159 مورخ 23 نوامبر 2023، INFCIRC/1131 مورخ 14 سپتامبر

2023، INFCIRC/996 مورخ 7 ژوئن 2022 و INFCIRC/967 مورخ 3 دسامبر 2021. علاوه بر این، ادعای آژانس در مورد مکان های اعلام نشده وجود ندارد.

با اطلاعات، اسناد و شواهد مربوط به پادمان های معتبر پشتیبانی می شود.

در پاراگراف 8 گزارش «…ارزیابی آژانس از فعالیت‌های هسته‌ای اعلام‌نشده‌ای که توسط ایران در «مریوان» انجام شد، بدون تغییر باقی می‌ماند» همانطور که در بند 6 بالا گفته شد، ارزیابی آژانس نباید بر اساس اطلاعات غیرقابل اعتماد و غیر معتبر باشد. اسناد. علاوه بر این، ارجاع به برخی استدلال های قبلی که با اطلاعات بعدی تأیید شده و منجر به حل این موضوع شده است، همانطور که در گزارش مدیرکل قبلی (GOV/2023/26) مشخص شده است، ارزش افزوده ای ندارد. با این حال، جزئیات قبلاً در بند 8 INFCIRC/1094 مورخ 7 ژوئن 2023 منعکس شده است.

نظر در مورد گزارش (GOV/2024/8)، مسائل مهم پادمان

با توجه به بند 9 در ورامین موارد زیر باید در نظر گرفته شود:

همانطور که بارها توسط جمهوری اسلامی ایران توضیح داده شده است، هیچ مکان اعلام نشده ای وجود نداشته است که طبق CSA الزامی باشد.

ادعای موجود “کارخانه در مقیاس آزمایشی اعلام نشده استفاده شده بین سال های 1999 و 2003” توسط اطلاعات موثق و اسناد معتبر پشتیبانی نمی شود، بلکه بر اساس اسناد جعلی و ساختگی ارائه شده توسط نهاد مشهور است.

ارجاع آژانس به تنها تصاویر ماهواره ای بی کیفیت برای ارزیابی این که «… کانتینرهای خارج شده از ورامین در نهایت به تورقوزآباد منتقل شدند…» کافی و صحیح نیست، زیرا هزاران کانتینر مشابه در سراسر کشور در حال حرکت هستند. ادعای جابجایی یک کانتینر از مکانی به مکان دیگر، تنها با تصاویر ماهواره ای ضعیف قابل طرح و پیگیری نبود.

با توجه به بند 9 در مورد «تورقوزآباد»، همانطور که قبلاً توضیح داده شد، باید بر موارد زیر تأکید شود:

ارزیابی آژانس مبتنی بر اطلاعات و شواهد معتبر نیست. تورقوزآباد در واقع یک مکان صنعتی است که شامل انواع انبارها و انبارهای نگهداری مواد شوینده، مواد شیمیایی، مواد غذایی، پارچه و منسوجات، لاستیک و قطعات خودرو، لوله و اتصالات و برخی ضایعات صنعتی است. موقعیت در چنین منطقه ای نیست

سازگار برای ذخیره سازی مواد هسته ای

همانطور که بارها گفته شد محل مورد نظر یک انبار ضایعات صنعتی است که جابجایی ظروف یک ضرورت ضروری است. برداشتن کانتینرها از یک منطقه صنعتی صرفاً مدرکی برای ادعای آژانس است که نمی‌تواند به عنوان مبنای محکمی برای هرگونه ادعا در نظر گرفته شود. بنابراین اتهام جابجایی مواد و تجهیزات هسته ای دلیلی ندارد. در تحقیقات فشرده ما در زمینه پیشینه فعالیت های انجام شده در این مکان، جمهوری اسلامی ایران منشا ذرات گزارش شده توسط آژانس را پیدا نکرد. هیچ گونه فعالیت یا انبار هسته ای در این مکان وجود نداشته است. بنابراین، هیچ سرنخ فنی در مورد منشاء ذرات گزارش شده یافت نشد. با این حال، احتمال وجود چنین ذرات با خرابکاری را نمی توان منتفی دانست.

بر اساس فرض نادرست آژانس مبنی بر حذف کانتینرهای دست نخورده از محل، اطلاعاتی که صحت فرض آژانس را ثابت می کند قبلاً به آژانس ارائه شده است.

این گزارش همچنین در بند. 10، “… ذرات مواد هسته ای شناسایی شده در ورامین و تورقوزآباد…”. باید تاکید کرد که:

استفاده از عبارت «ذرات مواد هسته‌ای» به جای «ذرات اورانیوم» که در گزارش (GOV/20243/8) منعکس شده است، منجر به تفسیر نادرست می‌شود.

صرف وجود چند ذرات اورانیوم در یک مکان نباید به عنوان مبنایی برای نتیجه گیری توسط آژانس در نظر گرفته شود.

در گزارش آژانس در بخش C.2 آمده است: «ایران در نامه‌ای به تاریخ 7 فوریه 2024، گزارش‌های حسابداری مواد هسته‌ای اصلاح‌شده مورد نیاز را به آژانس ارائه کرد. بر اساس این گزارش‌ها، آژانس در UCF، اختلاف در تراز مواد هسته‌ای را اصلاح شده می‌داند. لازم به ذکر است که:

در مورد PIV در JHL، همانطور که در GOV/2015/68 مورخ 2 دسامبر 2015 منعکس شده است، خاطرنشان شده است که “آژانس این اطلاعات را در سال 2014 مجددا ارزیابی کرد و ارزیابی کرد که مقدار اورانیوم طبیعی درگیر در ابهامات مرتبط با هسته ای است. حسابداری مواد و اندازه گیری های مرتبط».

فلز اورانیوم ناشی از آزمایش‌های تبدیل اعلام شده انجام شده در JHL (IRL-)، دریافت شده در تأسیسات تبدیل اورانیوم، UCF (IRK-)، از سال 2003 مکرراً توسط اپراتور گزارش شده و توسط آژانس تأیید شده است، که برای آن 90 مربوطه اظهارات (الف) و 90 (ب) متعاقباً هر سال با رضایت ارائه شده است. علاوه بر این، این مواد در طول نگهداری در تأسیسات JHL (IRL-) تحت اقدامات مستمر C/S آژانس بوده و در حین انتقال به UCF (IRK-) همچنان مهر و موم شده است. علاوه بر این، از آنجایی که هیچ گونه فعالیتی بر روی این ماده مهر و موم شده انجام نشده است، محتویات آن به وضوح قابل تغییر نیست.

بر اساس ارزیابی فنی اپراتور تاسیسات در رابطه با خطای بزرگ مرتبط با استفاده از سنجش U-236، ارزیابی میزان اورانیوم در مواد زائد محلول با این روش مورد استفاده آژانس، اقدام دقیقی نبود، زیرا مقدار زیاد آن عدم قطعیت های مربوط به اندازه گیری U-236 و همچنین نادیده گرفتن روند فرآیند برای حل کردن مواد زائد کثیف در مخازن بزرگ.

در نامه مورخ 9 آگوست 2023 ایران تاکید شده است که مغایرت مذکور در تاسیسات IRK به دلیل فرآیند نامنظم بازیابی اورانیوم از مواد زائد موسوم به “ضایعات کثیف” حاوی انواع عناصر ناشناخته به عنوان ناخالصی ایجاد شده است. اساساً از منظر فنی، چنین تفاوت هایی در این فرآیند بازیابی قابل پیش بینی و اجتناب ناپذیر است. علاوه بر این، نباید منجر به درخواست تغییر در گزارش های حسابداری تسهیلات مبدأ (IRL-) شود.

با این حال، طی بحث‌های فنی بین آژانس و ایران در وین در 8 نوامبر 2023، ارائه‌ای در رابطه با محاسبه دقیق حسابداری در IRK- برای انحلال زباله‌های کثیف بر اساس شواهد فنی جامد ارائه شد که به درستی در این گزارش منعکس نشده است (یعنی GOV/ 2024/8). علاوه بر این، جمهوری اسلامی ایران با انجام فعالیت‌های راستی‌آزمایی تکمیلی در UCF در آینده نزدیک به منظور حل این مشکل فنی موافقت کرد.

فعالیت های راستی آزمایی بیشتر آژانس در این رابطه از 21 تا 22 نوامبر 2023، 03 تا 04 دسامبر 2023 و در 20 دسامبر 2023 انجام شد. در طی این فعالیت های پیگیری در IRK-، اپراتور جزئیات محاسبات حسابداری U-Metal dirty را نشان داد. بازیافت زباله

در نامه مورخ 7 فوریه 2024 ایران، گزارش های حسابداری مواد هسته ای اصلاح شده مورد نیاز به آژانس ارائه شد. گزارش‌های حسابداری مواد هسته‌ای تصحیح‌شده نشان می‌دهد که تمام مقدار اعلام‌شده اورانیوم موجود در پسماند جامد، ارسال شده از JHL به UCF برای انحلال، در UCF دریافت شده است، اما مغایرت ذکر شده ناشی از فعالیت‌های بازیابی به دلیل ماهیت فرآیندهای تبدیل است.

The Agency in its official available communication with Iran confirmed that the discrepancy in the amount of uranium contained in the solid waste sent from JHL to UCF has been resolved. However, against this conclusion, in para. 15 of GOV/2024/8 and in footnote 23 of GOV/2024/7, the word “rectified” has been used which does not correspond to the communication received from the Agency in this regard. Again, no indication has been given by the Agency about the alteration from resolved to rectified with regard to the previously distributed report (GOV/2024/7) which has subsequently been modified without notice.

Despite providing resolution of the matter in 90(a) statement, the last sentence of para. 38 which reads “This new element requires further consideration by the Agency” is not justifiable and acceptable. Furthermore, it has to be emphasized that during technical discussions on 29 January 2024, both sides agreed that the correction on the reporting would be limited only to IRK- without any reflection to IRL-. Based on this agreement, the IRK- corrected accounting reports were provided to the Agency which was subsequently acknowledged through the afore-mentioned Agency’s 90(a) statement.

Regarding Section C.3 of Safeguards report (Modified Code 3.1), acceptance of implementation of modified Code 3.1 was among the transparency and confidence building measures, reflected in paragraph 65 of Annex I to the JCPOA. Following the U.S. withdrawal from the JCPOA and failure of the E3/EU to fulfill their commitments under the agreement, Iran, in exercising its rights under para 26 and 36 of the JCPOA, decided to fulfill obligations merely under its Comprehensive Safeguards Agreement. However, acting in good faith and in light of understanding reached with the Director General, Iran has already provided the general information on planning of new facilities with and stated that the relevant safeguards information will be provided to the Agency in due time.

Comment on the Safeguards Report, Joint Statement

Regarding para. 24, Iran has repeatedly announced its readiness to carry out mutual cooperation based on good faith and on the contents of the statement. Two important elements of the statement should be taken into considerations, i.e. the framework of the CSA and the agreed modality. It is unfortunate that Iran’s cooperation under the Joint Statement is not appreciated in the Director General’s report but rather the cooperation was purposefully undermined.

In respect of para. 27 of the DG report, it has to be cleared that H.E. Eslami has never questioned the cooperation as specified in the Joint Statement, but in the meeting on 25 September 2023, H.E. Eslami had said that due to Law Passed by the Islamic Republic of Iran’s Parliament: “Strategic Action Plan to Lift Sanctions and Protect Iranian Nation’s Interests”, Iran, in exercising its rights under para 26 and 36 of the JCPOA, decided to fulfill obligations merely under its Comprehensive Safeguards Agreement. One should not expect that while the unjustified unilateral sanctions still continue, Iran will fully implement its commitments under the JCPOA. Therefore, para. 27 of the report is NOT a factual reflection of the meeting, as there exists the possibility of misunderstanding of H.E. Mr. Eslami’s comments.

On Paragraphs 29, 30 and 33 (GOV/2024/8) as well as paras. 25, 26 and 31 in GOV/2024/7 regarding de-designation of Agency’s inspectors, the following facts need to be taken into consideration:

As outlined in Article 9(a)(ii) of the (CSA) between Iran and the Agency (INFCIRC/214), it is unequivocally established that Iran retains the Sovereign prerogative to object to the designation of Agency inspectors, not only at the time of the proposed designation but also at any other time after designation has been made.

Exertion of this right, by no mean impacts, directly or indirectly, the ability of the IAEA to conduct its inspections in Iran.

While the Islamic Republic of Iran accepted the designation of 14 new proposed inspectors of the Agency on two occasions (October 2023 and February 2024), but unfortunately, this matter was not faithfully reflected in the report.

Currently, total number of 120 designated inspectors is available to the Agency for the Islamic Republic of Iran. This clearly shows Iran’s willingness to enable the Agency to carry out its mandate benefiting from the expertise of various inspectors.

About the comment made in para. 34, it is worth to be indicated that in this meeting, Iran clearly mentioned how it will provide the Agency with further information and if needed the access, but this part of H.E. Eslami’s comment has been ignored in the report.

Comments on the report (GOV/2024/8), Summary

The Islamic Republic of Iran is of the view that while its cooperation with the Agency is in right track, expressing sentiments of regret in the report for something which is still ongoing is unnecessary.

Further to the explanation provided under para. 18 above, it has to be reminded that the DG report did NOT reflect in footnote 33 completely. The   last critical part of the footnote which concludes “The Agency re-evaluated this information in 2014 and assessed that the amount of natural uranium involved was within the uncertainties associated with nuclear material accountancy and related measurements” has been ignored. Instead, a very unusual conclusion which reads “This new element requires further consideration by the Agency” has been mentioned.

Iran voluntarily granted access and provided information and clarification to the Agency on these locations. This was despite the Agency did not present authentic documents to Iran concerning its claim on “undeclared nuclear material and nuclear-related activities”, and Iran was and is not obliged to consider unauthentic and fabricated documents as Safeguards-related information and to respond the Agency’s requests; however, unfortunately, the Agency considers all fabricated

documents and fake information provided by the Israeli regime as authentic. This has led the Agency to conclude wrong and unreliable assessment accordingly.

On para. 42 of Safeguards report, The Director General unfairly “continues to strongly condemn” what he has called “Iran’s sudden withdrawal of the designations of several experienced Agency inspectors…”, it should be mentioned that the Director General is expected to report factually and not sentimentally. Therefore, the expression of “strongly condemn” is not professional and needs to be avoided. Furthermore, the Islamic Republic of Iran expresses its concern over the politicization of this matter, as reflected in politically motivated and counterproductive statements and reports that singularly criticize and condemn Iran for exercising its legitimate rights. The Agency is needed to respect fully Iran’s rights under the CSA including Article 9. Any attempt to deny or violate Iran’s sovereign rights would not be accepted.

Reference of the Director General to the Joint Statement (para. 43), it has to be noted the Joint Statement per se is voluntary and its best fulfillment needs mutual good faith. One should not expect that only Iran accept the burden of fulfillment without other side best efforts. Furthermore, those voluntary measures are pending on modalities to be agreed upon.

In response to para. 44, as it has been officially stated in several occasion that nuclear weapon has never been in the defense doctrine of the Islamic Republic of Iran. Therefore, there is no ground for any interpretation of the public individual statements. The Director General is not expected to make safeguards conclusion or statement based on the individual’s views. This conclusion neither professionally nor legally is justified.

Conclusion

جمهوری اسلامی ایران تاکنون همکاری کامل خود را در چارچوب CSA به آژانس ارائه کرده است. باید مجددا تاکید شود که تمامی مواد و فعالیت های هسته ای ایران به طور کامل توسط آژانس اعلام و راستی آزمایی شده است.

جمهوری اسلامی ایران به حق انتظار دارد که آژانس گزارش‌های خود را درباره فعالیت‌های راستی‌آزمایی در ایران بر اساس اصول بی‌طرفی، حرفه‌ای بودن و عینیت انجام دهد.

باید مجدداً تأکید کرد که تمام مواد و فعالیت‌های هسته‌ای ایران به طور کامل به آژانس اعلام شده و از یک سیستم راستی‌آزمایی بسیار قوی عبور کرده است. اگرچه جمهوری اسلامی ایران هیچ تعهدی برای پاسخگویی به سؤالات آژانس بر اساس اسناد ساختگی و غیرمعتبر ندارد، با این حال، به صورت داوطلبانه و به شیوه ای همکاری، ایران تمام اطلاعات لازم، اسناد پشتیبانی و دسترسی های درخواستی آژانس را ارائه کرد.

جمهوری اسلامی ایران بار دیگر بر اهمیت و ارزش همکاری های گسترش یافته به آژانس تاکید می کند. این همکاری سازنده نباید توسط منافع سیاسی کوته بینانه تضعیف شود. بر این اساس، آژانس موظف است در پرداختن به چنین موضوعاتی به شیوه ای مجدانه خردمندانه نشان دهد تا از مخدوش شدن تصویر بزرگتر همکاری بین ایران و آژانس جلوگیری شود.

من