بایگانی‌های زبان - صفحه ۳۲۰۴ از ۳۲۴۰

معین ی

(تِ)۱- (ص مف.) آخته، بیرون کشیده.۲- (اِ.) سلول، سلول بدن موجودات زنده ...

معین ی

(حر.) سی و دومین حرف از الفبای فارسی برابر با ۱۰ در حساب ابجد.

گ معین

(اِ.) زلف، موی بلند سر زنان که از پشت گردن بلندتر باشد. ج. گیسوان.

گ معین

(نَ وَ) (اِفا.) جهانگرد.

معین ی

(دَ) (اِ.)۱- قوة حافظه.۲- رشوه.

معین ی

(تَ)۱- (مص م.) آختن، بیرون کشیدن.۲- (مص ل.) قصد کردن.۳- گراییدن، متمای...

گ معین

(اِ.) نوعی پارچة توری زبر و پر از نقش‌های گل و بوتة برجسته.

گ معین

(س) (اِ.) زن سالخورده و دارای تجربه و آگاهی.

معین ی

(م ِ) (اِمر.) کتابی حاوی مقاله‌های متعدد که به یاد سال ولادت کسی، در ...

معین ی

(اِ.)= یاتاقان. یاطاقان: وسیله‌ای فلزی یا لاستیکی یا چرمی، که از سایی...

سایدبار