بایگانی‌های ظ - صفحه ۳ از ۶

ظ معین

(ظَ) (مص ل.) رفتن، کوچ کردن.

ظ معین

(هِ رُ صَّ) (ص مر.) دارای ظاهر خوب و فریبنده.

ظ معین

(~.) (حامص.) خوش - طبعی.

ظ معین

(هِ) (اِفا. ص.)۱- پیدا، آشکار.۲- روی بیرونی هر چیزی.

ظ معین

(ظَ) (ص.)۱- زیرک.۲- خوش - طبع، لطیفه گو.۳- زیبا، خوشگل. ج. ظرفاء.

ظ معین

(لِ) (اِفا.) ستمکار، کسی که ظلم می‌کند.

ظ معین

(~.) (اِ.) جِ ظرف ؛ آوندها.

ظ معین

(فِ) (اِفا.) ظفر یابنده، پیروز، فیروز.

ظ معین

(ظَ یَّ) (مص جع.) مأخوذ از عربی به معانی۱- گنجایش، تحمل.۲- استعداد، قو...

ظ معین

(ظِ) (اِ.)۱- زن شیردار که بچة دیگری را شیر دهد، دایه.۲- مهربان بر شخص...

سایدبار