بایگانی‌های ف - صفحه ۲ از ۱۱۱

ف معین

(فِ ئَ تَ) (اِ. تثنیة فئه)۱- دو گروه، دو دسته.۲- دو دسته از لشکریان.

ف معین

(تِ) (اِفا.) شکافنده، پاره کننده.

ف معین

(فُ) (اِ.) دل، قلب ؛ ج. افئده.

ف معین

(تِ) (ص.)۱- سست، ضعیف.۲- آب نیم گرم.

ف معین

(فَ) (اِ.) تبر، تیشه.

ف معین

(~. خا دَ) (مص ل.) خواندن سورة «الحمد» در مجلس سوگواری.

ف معین

(حر.) بیست و سومین حرف از الفبای فارسی برابر با عدد ۸۰ در حساب ابجد.

ف معین

(تِ حَ) نک فاتحه.

ف معین

(تِ حَ تُ لْ کِ) (اِ.) سورة حمد، اولین سورة قرآن، آغاز کتاب.

ف معین

(تِ نِ) (ق مر.)پیروزمندانه، باپیروزی.

سایدبار