بایگانی‌های ف - صفحه ۵ از ۱۱۱

ف معین

(~. م) (ص مر.) کنایه از: مردم بی مهر و وفا.

ف معین

(سْ تُ) (اِ.) پارچة پشمی یا نخی که بیشتر برای دوختن کت و شلوار به کار...

ف معین

(رِ غُ تَّ) (اِفا.)کسی که دورة درس ی معینی را به پایان رسانده باشد.

ف معین

(خْ تِ) (اِ.) کوکو، پرنده‌ای است خاکی رنگ شبیه کبوتر و کمی کوچک تر از...

ف معین

(س تُ دَ) (مص م.) نک فاستاندن.

ف معین

(رِ غُ لْ اَ) (ص مر.)۱ - محل امن.۲- آسوده خاطر.

ف معین

(ح ش) (حامص.) عمل فاحشه، زناکاری.

ف معین

(س دَ) (مص م.) بازستاندن، باز - گرفتن.

ف معین

(رِ) ۱- (اِفا.)دست کشنده از کاری.۲- (ص.) آسوده، رها شده.

ف معین

(~. نِ) (اِمر.) خانه‌ای که در آن زنان فاحشه با مردان هماغوشی می‌کنن...

سایدبار