بایگانی‌های گ - صفحه ۲۸ از ۸۸

گ معین

(گَ. دَ) (مص ل.) تاختن، چهارنعل رفتن.

گ معین

(~.) (اِ.) ۱- موی پیچیده.۲- موی باف زنان، موی پیچه.

گ معین

(گِ) (اِ.) تیره‌ای از گیاهان دولپه‌ای بی گلبرگ با میوة کوچک و کروی دار...

گ معین

(~.) (اِ.) چرک جامه و بدن، ریم.

گ معین

(~.) (ص نسب.)۱- مربوط به گرما.۲- کسی که تحت تأثیر گرما قرار گرفته.

گ معین

(گَ) (ص مر.) تندخو.

گ معین

(گَ) (اِمر.) تیر پیکان دار.

گ معین

(گِ دِ هَ) (حامص.) کمیسیون، جلسه، همایش.

گ معین

(~. بَ تَ) (مص ل.) شرط بستن.

گ معین

(~. یِ) (اِ.) عمل یا فرآیند پدید آوردن گرما.

سایدبار