بایگانی‌های گ - صفحه ۴۷ از ۸۸

گ معین

(~.) (اِ.)۱- ظرفی دهان گشاد برای کاشتن و عمل آوردن گل.۲- چنین ظرفی با ...

گ معین

(گِ تُ) (اِ.) در روم قدیم به بردگان و غلامانی می‌گفتند که می‌بایست در...

گ معین

(~. گُ) (ص مر.) (عا.)گشاد، پهن.

گ معین

(گِ. اَ. کَ دَ) (مص م.) مالیدن گل بر بام و غیره.

گ معین

(گُ دَ یا دِ) (ص مف.) باز شده، وا شده.

گ معین

(~.) (ص مر.) کسی که در انجام کارها جسور است.

گ معین

(~.) (ص فا.) تون تاب، کسی که آتش خانة حمام را روشن می‌کند.

گ معین

(گُ) (اِ.) = گولاج. گولانج: نانی است تنک چون کاغذ که از نشاسته و سفیدة...

گ معین

(گَ لُ گَ دَ) (اِمر.) (عا.) گردن و شانه.

گ معین

(~. اَ تَ) (مص ل.)(عا.)۱- سرخ شدن، برافروخته شدن. ۲- گرم شدن (گفتگو)...

سایدبار