بایگانی‌های گ - صفحه ۶۵ از ۸۸

گ معین

(گُ دَ) (مص م.) چیزی را در جایی جای دادن.

گ معین

(~ِ بَ یِ خُ رَ) نک گنج خسروی.

گ معین

(گَ مَ) (اِ.) نوعی جواهر ارزان به رنگ کبود.

گ معین

(گُ) (اِ.) سرخاب.

گ معین

(~ِ خَ) (اِمر.) نام گنج ششم از گنج‌های خسرو پرویز.

گ معین

(گُ رُ) (اِ.) ۱- اداره‌ای که مأمور مراقبت از ورود و خروج کالاها (بر ا...

گ معین

(گَ نَ یا نِ) (اِمر.) جای سکونت و آسایش جانوران.

گ معین

(گَ دِ) (حامص.) تعفن، عفونت.

گ معین

(گَ) (اِمر.) آب گندیده و بدبوی.

گ معین

(گَ دِ) (ص.) دارای بود یا مزة بد (بر اثر تخمیر شدن)، دارای گندیدگی.

سایدبار