بایگانی‌های گ - صفحه ۸۶ از ۸۸

گ معین

(رُ) (اِ.) بحبوحه، هنگامه.

گ معین

(اِ.) آلتی برای قطع کردن سَر مجرمان که در سال ۱۷۹۲ م. در فرانسه به کا...

گ معین

(رِ) (اِ.) وسیله‌ای برای گرفتن و نگه داشتن چیزی.

گ معین

(گِ) (اِ.) دور بازی مثلاً در بازی تنیس یا والیبال.

گ معین

(بُ) (اِمر.) جعبه‌ای است محتوی دنده‌های مختلف در اتومبیل‌ها، قدرت تح...

گ معین

(اِ.) پشته، تل.

گ معین

(حامص.) جذابیت، گرفتگی.

گ معین

(لَ) (ص نسب.)۱- منسوب به گیلک، زبان مردم گیلان از زبان‌های ایرانی از خ...

گ معین

(اِمر.)۱- بحبوحه، لحظة حساس.

گ معین

(لَ) (اِ.) منسوب به گیلان.

سایدبار