بایگانی‌های ز - صفحه ۴ از ۶۰

ز معین

(دَ) (مص ل.) زاری کردن.

ز معین

(وَ) (اِ.) لک لک.

ز معین

(نَ یا نِ) (ص نسب. اِمر.) سبب و باعث ناله و زاری.

ز معین

(~. نِ) (ص مر.)۱- ساکن زاغه.۲- (کن.) بینوا، تهی دست.

ز معین

(اِمص.)۱- گریه سوزناک.۲- بانگ و فغان.

ز معین

(غِ) (اِ.)۱- سوراخی که در کوه، تپه یا بیابان برای استراحت چهارپایان آم...

ز معین

(رِ) (اِ.) زاری، ناله.

ز معین

(اِمر.) آلتی است آهنی، سر کج و دسته دار که با آن زمین را بکنند.

ز معین

(رَ دِ) (ص فا.) زاری کننده.

ز معین

(غَ) (اِ.) چینه دان، ژاغر و جاغر هم گویند.

سایدبار