بایگانی‌های فارسی - صفحه ۳۲۰۶ از ۳۲۴۰

معین ی

(ب) (اِفا.) خشک، سخت. ؛رطب و ~ به هم بافتن کنایه از: سخنان در هم و ...

گ معین

(اِ.) پشته، تل.

گ معین

(حامص.) جذابیت، گرفتگی.

معین ی

(وَ) (حامص.) تذکر.

معین ی

(ب) (اِ.) زمین یا دهی که پادشاه برای امرار معاش به کسی می‌داد.

گ معین

(لَ) (ص نسب.)۱- منسوب به گیلک، زبان مردم گیلان از زبان‌های ایرانی از خ...

گ معین

(اِمر.)۱- بحبوحه، لحظة حساس.

معین ی

(وَ. شُ دَ) (مص ل.)۱- به خاطر آوردن.۲- به خاطر آوردن چیزی یا شخصی.

معین ی

(اِفا.) در ترکیب، به صورت مزید مؤخر به معنی یابنده آید: دیریاب، فلزیاب...

گ معین

(لَ) (اِ.) منسوب به گیلان.

سایدبار