بایگانی‌های گ - صفحه ۱۳ از ۸۸

گ معین

(گَ یِّ) (حامص.) گدایی کردن.

گ معین

(گَ یا گِ) (ص.) سایل، دریوزه گر. ؛~ی سامره کنایه از: گدای بسیار سمج....

گ معین

(زَ) (اِمر.) زهرة گاو.

گ معین

(تِ یَ یا یِ) (اِمر.) تکیه و متکای بزرگ طولانی که بزرگان چون بر مسند ...

گ معین

(هَ) (اِ.) نام شش جشن که ایرانیان به مناسبت آفریده شدن عالم در شش روز...

گ معین

(ص.) (عا.) دارای اندام درشت و چاق و بدقواره.

گ معین

(گُ ذَ) (ص مر. اِمر.) ۱- محافظ، راهدار.۲- آن که باج و خراج راه نزد وی ...

گ معین

(گَ) (اِ.) گردنة کوه، جایی در کوه که برف زیادی می‌بارد و رفت و آمد مشک...

گ معین

(گَ) (اِ.) گدایی.

گ معین

(ص مر.) گاوبان، آن که از گاوان مراقبت می‌کند.

سایدبار